Gisteren
hadden we de eerste gemeenteraadsvergadering na het zomerreces. Na het afscheid
van Marian van den Berge en de voorzitter van de rekenkamer mocht de gemeenteraad
zich uitspreken over de ontwikkeling van Zeezicht. Als je terugkijkt is het
sentiment over Zeezicht in vijf weken tijd behoorlijk gekanteld. Dankzij de
inzet van een actieve buurt is de gemeenteraad toch wat anders tegen de
voorgenomen ontwikkeling op de plek van
de oude Zeilschool gaan kijken.
Aan
het begin van de vergadering heb ik voorgesteld om het plan van de agenda te
halen. De VVD wilde vooral vooruitkijken. Hoe gaan we buurt betrekken bij de ontwikkeling
van deze locatie. En die discussie moet je niet willen belasten door een voorstel
op tafel te laten liggen waar iedereen tegen is.
Want
zeker is dat de buurt fel tegen het huidige plan is. Daar komt bij dat hele plan financieel nog heel onzeker is en de angst is
groot dat het zal leiden tot grote parkeerproblemen in de buurt. Vorig jaar heeft het college zelf een aantal
randvoorwaarden geformuleerd: nautisch gerelateerde activiteiten, kleinschalige
bebouwing, seizoensgebonden bewoning en het creëren van een invulling voor en
door de buurt. Je kunt je afvragen of het huidige voorstel wel aan deze
randvoorwaarden voldoet. En dan zeg ik het nog netjes. Het college had al aangegeven een pas op de plaats te willen
maken. Eerst met de buurt in gesprek. En
dan een nieuw voorstel maken. Daarmee hadden ze al afstand genomen van het
huidige plan. In ieder geval mentaal.
Behandeling
van dit voorstel in de raad zou er hoogstwaarschijnlijk toe leiden dat het voorstel van het college unaniem zou worden afgewezen. Dat zou een unicum zijn volgens mij. Dat wilde ik het college besparen. Zeker ook omdat het college
heeft aangegeven eerst met de buurt in gesprek te willen. En als we het
voorstel toch zouden behandelen, dan zou dat hooguit ontaarden in een therapeutische
sessie, waarin we om het hardst gaan roepen wat er allemaal niet deugt aan dit
voorstel. Dat hadden we in de commissie al gedaan. Daar zit echt niemand op te
wachten.
Een
meerderheid van de raad was het eens met voorstel om het plan van de agenda te
halen. Dat maakte de discussie overzichtelijk. Want iedere verwijzing naar het
voorliggende plan kon snel worden afgehamerd. Daardoor moesten we met elkaar in
gesprek over de vraag hoe we de participatie gaan inrichten. Er lagen twee
moties, dat zijn een soort opdrachten aan het college, op tafel. Eén van de
oppositie, en één van de coalitie. Die opdrachten verschilden zo weinig van
elkaar, dat we er uiteindelijk in zijn geslaagd om er één opdracht van te
maken.
Het
college moet het geschonden vertrouwen met de buurt gaan herstellen. En samen
met de buurt een nieuw plan gaan maken. Het zou me erg verbazen als we weer
uitkomen op het oude plan, dat we gisteravond van tafel hebben gehaald. Het
plan dat het college met de buurt gaat opstellen, gaan we vervolgens toetsen
aan de randvoorwaarden die eerder zijn bepaald. Als we met elkaar van mening
zijn dat dat een goed plan is, gaan we het vervolgens nog bekijken op
financiële haalbaarheid en verkeerstechnische aspecten.
Kortom er is nog veel werk te doen. Maar ik ben ervan overtuigd dat we gisteren een belangrijke stap hebben gezet om de relatie tussen gemeente en buurt te herstellen. En dat was nodig om straks met elkaar tot een gezamenlijk gedragen plan te komen.